สามารถเปลี่ยนแก๊สแรงดันต่ำเป็นแก๊สแรงดันสูงได้. ดังนั้น, มันเป็นหัวใจสำคัญของระบบทำความเย็น. ประการแรก, มันดูดก๊าซทำความเย็นอุณหภูมิต่ำและความดันต่ำ. ประการที่สอง, ขับลูกสูบเพื่ออัดแก๊ส. ในที่สุด, ปล่อยก๊าซทำความเย็นที่มีอุณหภูมิและความดันสูง. ในระยะสั้น, มันขับเคลื่อนวงจรการทำความเย็น. ขั้นตอนการทำงานมีดังนี้: การบีบอัด→การควบแน่น→การขยายตัว→การระเหย.

คอนเดนเซอร์จะทำให้ไอสารทำความเย็นเย็นลงเป็นสารทำความเย็นเหลว. นอกจากนี้, มีให้เลือกทั้งแบบระบายความร้อนด้วยอากาศและระบายความร้อนด้วยน้ำ. ดังนั้น, เครื่องทำลมแห้งแบบใช้สารทำความเย็นของเรายังมีทั้งแบบระบายความร้อนด้วยอากาศและระบายความร้อนด้วยน้ำ. ในหมู่พวกเขา, เดิมเป็นโครงสร้างครีบ. คล้ายกับเครื่องปรับอากาศในบ้าน. และอย่างหลังเป็นโครงสร้างแบบเปลือกและท่อ.

คอนเดนเซอร์อากาศไม่จำเป็นต้องใช้น้ำหล่อเย็น. ดังนั้น, เหมาะสำหรับการใช้งานในพื้นที่ที่ไม่มีน้ำประปา. แต่ผลการระบายความร้อนนั้นแย่กว่าน้ำเล็กน้อย. ดังนั้น, ปริมาตรของมันใหญ่กว่าคอนเดนเซอร์น้ำที่มีข้อกำหนดเดียวกัน. โดยทั่วไป, เหมาะสำหรับเครื่องทำลมแห้งขนาดกลางและขนาดเล็กเท่านั้น. ตัวอย่างเช่น, เครื่องทำลมแห้งแบบระบายความร้อนด้วยอากาศของเรามีความเร็วสูงสุด 120 ลบ.ม./นาที. หากเกิน 120 ลบ.ม./นาที, ใช้เครื่องอบผ้าระบายความร้อนด้วยน้ำเท่านั้น.

ในทางตรงกันข้าม, คอนเดนเซอร์น้ำใช้ท่อแลกเปลี่ยนความร้อนที่มีประสิทธิภาพสูง. จึงมีประสิทธิภาพการแลกเปลี่ยนความร้อนสูง. เมื่อเปรียบเทียบกับเครื่องแลกเปลี่ยนความร้อนทั่วไป, ประสิทธิภาพของพวกเขาเพิ่มขึ้นมากกว่า 30%. ดังนั้น, สามารถรับประกันการทำงานที่มีประสิทธิภาพและมีเสถียรภาพในระยะยาว.

เครื่องทำลมแห้งในตู้เย็นของเรามีระบบปรับน้ำหล่อเย็นอัตโนมัติ. ดังนั้นจึงสามารถปรับปริมาณน้ำหล่อเย็นให้คงที่ได้โดยอัตโนมัติ. ดังนั้น, สามารถรับประกันจุดน้ำค้างทางออกที่เสถียร. ในเวลาเดียวกัน, สามารถป้องกันไม่ให้เครื่องระเหยกลายเป็นน้ำแข็งได้อย่างมีประสิทธิภาพ.

เครื่องระเหยเป็นส่วนแลกเปลี่ยนความร้อนหลักของเครื่องทำลมแห้งแบบทำความเย็น. โครงสร้างของมันแตกต่างจากตัวแลกเปลี่ยนความร้อนล่วงหน้า. ประกอบด้วยเปลือก, ท่อทองแดงสีแดง, และครีบอลูมิเนียมฟอยล์.

อากาศอัดจะไหลขึ้นและลงตามแผ่นกั้นในเครื่องระเหย. และสารทำความเย็นจะไหลเข้าไปในท่อ. ดังนั้นอากาศอัดจึงถูกบังคับให้เย็นลง. ไอน้ำส่วนใหญ่จะควบแน่นเป็นสถานะของเหลว. ในท้ายที่สุด, พวกมันจะถูกระบายออกจากเครื่องอบผ้า. ด้วยประการฉะนี้, มันทำให้อากาศอัดแห้ง.

ไม่ใช่ส่วนสำคัญของเครื่องทำลมแห้งชนิดใช้สารทำความเย็น. แต่มีบทบาทสำคัญในระหว่างการปฏิบัติงาน. หน้าที่หลักคือการ “ฟื้นฟู” พลังงานความเย็นในเครื่องระเหย. และใช้เพื่อทำให้อุณหภูมิเย็นลงในตอนแรก. ดังนั้น, สามารถลดภาระของระบบทำความเย็นได้. ในที่สุด, บรรลุวัตถุประสงค์ในการประหยัดพลังงาน.

ในทางกลับกัน, มันสามารถทำความร้อนให้กับอากาศอัดที่อุณหภูมิต่ำได้. ดังนั้น, สามารถหลีกเลี่ยงปรากฏการณ์น้ำค้างบนท่อไอเสียได้. เนื่องจากอุณหภูมิต่ำเกินไป, หยาดน้ำค้างจะเกิดขึ้น.

พรีคูลเลอร์ยังใช้สำหรับการทำความเย็นเบื้องต้นด้วย. ดังนั้น, และยังช่วยลดภาระของคอมเพรสเซอร์สารทำความเย็นอีกด้วย. เครื่องทำลมแห้งแบบทำความเย็นราคาถูกบางรุ่นไม่มีพรีคูลเลอร์. เป็นเพียงประเภทอุณหภูมิปกติเท่านั้น. ดังนั้น, ไม่สามารถใช้งานได้ภายใต้สภาพการทำงานที่รุนแรง. โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีอุณหภูมิสูงเช่นตะวันออกกลาง.

พร้อมพรีคูลเลอร์, อุณหภูมิอากาศขาเข้าสูงสุดสามารถเข้าถึงได้ 80 ℃. ดังนั้นเครื่องทำลมแห้งแบบแช่เย็นชนิดนี้จึงมีการใช้งานที่หลากหลายมากขึ้น.

ส่วนใหญ่ประกอบด้วยท่อคาปิลลารีและวาล์วขยายตัว. ช่วยให้สามารถควบคุมการจ่ายสารทำความเย็นได้. เมื่อภาระเปลี่ยนแปลง, วาล์วขยายตัวสามารถตรวจจับความร้อนยวดยิ่งของไอสารทำความเย็นได้. จึงสามารถปรับขนาดการเปิดวาล์วได้. ในที่สุด, สามารถควบคุมการไหลของสารทำความเย็นของเหลวเข้าสู่เครื่องระเหยได้. โครงสร้างเส้นเลือดฝอยนั้นเรียบง่าย. ดังนั้น, มันถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในเครื่องทำลมแห้งขนาดเล็ก.

อากาศอัดจะถูกทำให้เย็นลงในเครื่องระเหย. จะเกิดการควบแน่นเป็นจำนวนมาก. หากอุณหภูมิการระเหยต่ำเกินไป, น้ำจะแข็งตัว. ในกรณีที่รุนแรง, มันจะปิดกั้นเส้นทางการไหลของอากาศ. ในท้ายที่สุด, มันจะทำให้ท่อจ่ายลมเป็นอัมพาต. เพื่อป้องกันสิ่งนี้, เราต้องควบคุมอุณหภูมิการระเหย. ดังนั้นเราจึงสามารถเพิ่มวาล์วบายพาสก๊าซร้อนระหว่างคอนเดนเซอร์และเครื่องระเหยได้.

เมื่อความดันการระเหยต่ำเพียงพอ, วาล์วจะเปิดขึ้น. ไอสารทำความเย็นอุณหภูมิสูงจะเข้าสู่เครื่องระเหย. ดังนั้น, สามารถเพิ่มอุณหภูมิการระเหยได้. ในที่สุด, สามารถหลีกเลี่ยงการอุดตันของน้ำแข็งในเครื่องทำลมแห้งแบบแช่เย็นได้.

อาจมีน้ำและสิ่งสกปรกที่เป็นของแข็งอยู่ในสารทำความเย็น. ดังนั้นมันจะไปปิดกั้นอุปกรณ์ควบคุมปริมาณ. ในเวลาเดียวกัน, ความชื้นเป็นอันตรายต่อระบบทำความเย็นอย่างมาก. จึงต้องติดตั้งตัวกรองแบบแห้งก่อนท่อจ่ายสารทำความเย็น.

นี่เป็นหนึ่งในส่วนสำคัญของเครื่องทำลมแห้งที่ใช้สารทำความเย็น. เครื่องระเหยจะทำให้อากาศอัดร้อนและชื้นเย็นลง. ณ ขณะนี้, น้ำที่ควบแน่นจำนวนมากจะตกตะกอน. ซึ่งจำเป็นต้องมีการแยกอากาศอัดและคอนเดนเสทออกจากกัน. ดังนั้น, อุปกรณ์สามารถบรรลุวัตถุประสงค์ในการทำให้แห้งอย่างแท้จริง.

สารทำความเย็นของเครื่องทำลมแห้งแบบแช่เย็นของเรามีประเภทดังต่อไปนี้, เช่น R22, R410a, R407c, และ R134a.

บางครั้งผู้ใช้ต้องการอากาศอัดที่มีอุณหภูมิทางออกต่ำ. ตอนนี้, เครื่องทำลมแห้งแบบใช้สารทำความเย็นไม่จำเป็นต้องมีตัวแลกเปลี่ยนความร้อน. ดังนั้นพลังงานความเย็นของอากาศเย็นจึงไม่สามารถรีไซเคิลได้. จากนั้นภาระความร้อนของเครื่องระเหยจะเพิ่มขึ้นมาก.

ในที่สุด, พลังของคอมเพรสเซอร์สารทำความเย็นต้องมีขนาดใหญ่ขึ้น. นี่คือการดำเนินการชดเชยพลังงาน. ในเวลาเดียวกัน, แต่ยังต้องคำนวณส่วนประกอบทำความเย็นอื่นๆ ใหม่ด้วย.

ตัวอย่างเช่น, เครื่องทำลมแห้งแบบทำความเย็น 10~50AC ของเรา. หากสามารถทำความเย็นได้เท่ากัน, จุดน้ำค้างจะแย่ลงเล็กน้อย.

เงื่อนไขสามประการต่อไปนี้จำกัด "จุดน้ำค้างแรงดัน" ของเครื่องทำลมแห้งแบบทำความเย็น:

① ประการแรก, บรรทัดล่างของจุดเยือกแข็งของอุณหภูมิการระเหย;

② ประการที่สอง, พื้นที่แลกเปลี่ยนความร้อนของเครื่องระเหยไม่สามารถเพิ่มขึ้นได้อย่างไม่มีกำหนด;

③ ประการที่สาม, ประสิทธิภาพการแยกสารของ “เครื่องแยกอากาศ-น้ำ” ไม่สามารถเข้าถึงได้ 100%;

เป็นเรื่องปกติที่อุณหภูมิการทำความเย็นสุดท้ายของอากาศอัดในเครื่องระเหยจะสูงกว่าอุณหภูมิการระเหยของสารทำความเย็น 3~5°C. นอกจาก, การลดอุณหภูมิการระเหยลงมากเกินไปก็ไม่ได้ช่วยเช่นกัน.

นอกจากนี้, ประสิทธิภาพของเครื่องแยกอากาศและน้ำก็มีจำกัดเช่นกัน. มันถึงเพียงเท่านั้น 99%. ดังนั้น, ยังมีน้ำควบแน่นในปริมาณเล็กน้อย. ในท้ายที่สุด, ก็จะระเหยกลายเป็นไอน้ำ.

สรุป, การควบคุม "จุดน้ำค้างแรงดัน" ของเครื่องทำลมแห้งแบบแช่เย็นที่มีอุณหภูมิต่ำกว่า 2°C เป็นเรื่องยาก.

จุดน้ำค้างแรงดันของผู้ผลิตเครื่องทำลมแห้งที่ใช้สารทำความเย็นส่วนใหญ่คือ 2~10°C. ภายใต้สภาวะการทำงานที่ดี, มันอาจจะต่ำกว่านี้ก็ได้. ตัวอย่างเช่น, สามารถเข้าถึง 3 ~ 5 ℃.

ในเครื่องทำลมแห้งแบบทำความเย็น, อุณหภูมิการระเหยไม่สามารถทดแทน "จุดน้ำค้างแรงดัน" ได้ เนื่องจากพื้นที่แลกเปลี่ยนความร้อนของเครื่องระเหยมีจำกัด. นอกจาก, มีความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างกระบวนการแลกเปลี่ยนความร้อน. บางครั้งอาจถึง 4~6℃. ดังนั้นอุณหภูมิการระเหยของสารทำความเย็นจึงต่ำกว่าจุดน้ำค้างแรงดันเสมอ.

ผลการถ่ายเทความร้อนของเครื่องทำลมแห้งแบบระบายความร้อนด้วยน้ำจะดีกว่าแบบระบายความร้อนด้วยอากาศ. แต่มันจะกินน้ำมาก. นอกจาก, มีข้อกำหนดด้านคุณภาพน้ำดังต่อไปนี้:

① ประการแรก, น้ำที่เข้าสู่เครื่องทำลมแห้งด้วยสารทำความเย็นควรมีอุณหภูมิต่ำกว่า 31°C. นอกจากนี้, อุณหภูมิน้ำออกไม่ควรเกิน 36 ℃;

② ประการที่สอง, ควรรักษาแรงดันน้ำให้สูงกว่า 0.15MPa. เพื่อป้องกันการไหลของน้ำ. แน่นอนว่าไม่สูงเกินไป;

③ ประการที่สาม, แมกนีเซียมและแคลเซียมไอออนไม่ควรสูงกว่ามาตรฐานทั่วไปของน้ำอ่อนที่เป็นกลาง;

④ ในที่สุด, ไม่ควรมีเศษของแข็งที่มองเห็นได้ในน้ำ.

เราหวังเสมอว่ายิ่งอุณหภูมิไอเสียสูงขึ้น, ยิ่งดีเท่าไร. ทางที่ดีควรเป็นอุณหภูมิเดียวกับอุณหภูมิอากาศเข้า. ณ ขณะนี้, “การระบายความร้อนของเสีย” จะเป็นศูนย์.

แต่ในทางปฏิบัติ, สิ่งนี้ไม่สามารถทำได้. เป็นเรื่องปกติที่ความแตกต่างของอุณหภูมิของเครื่องทำลมแห้งที่ใช้สารทำความเย็นจะอยู่ที่ 15°C. หากคุณมีคำถามอื่นๆ, ติดต่อเรา. เป็นผู้ผลิตเครื่องทำลมแห้งแบบแช่เย็น, เราสามารถให้คำตอบอย่างมืออาชีพของคุณได้.